6:24
12:00
Terwijl de verloskundige tijdens een wee steeds mee pufte om voor te doen hoe het moest… Ik had nog nooit een cursus gevolgd… De lieve coassistent enkele foto’s maakte, vriendlief met water naast mijn bed stond en ik steeds maar tussen de weeën door bleef drinken en verder wiegend in mijn eigen wereld zat. Tussendoor kneep ik uiteraard soms ook vriendlief zijn handen fijn…
De zin “ik kan niet meer.” en “wie heeft dit ooit verzonnen” kwamen natuurlijk voorbij. Ook de zin naar vriendlief en de coassistent “wees blij dat je geen vrouw bent.” werd uitgesproken.
14:34
Voor het eerst raakte onze kleine indiaan mijn borst, trilde ik nog na van de pijn. Acht uur zaten er tussen van het breken van de vliezen tot de geboorte.
Ik weet exact hoe het voelde om de kleine indiaan naar buiten te moeten persen, hoe de lieve zuster op het einde mijn hoofd naar voren duwde en hoe vriendlief alles heel goed in de gaten hield. Hij die niet tegen operatie tv kan, heeft alles zien gebeuren. De zin “ik zie een kopje met zwart haar kwam ook al snel” voor ik het wist was de bevalling voorbij.
Opeens had ik een kleine indiaan op mijn borst met zwart haar, een slank meisje met lange benen en armen. Terwijl vriendlief meteen zijn ouders wilde bellen en de familie wilde ik enkel bij komen. Ongeveer twee uurtjes heb ik het weten uit te stellen, toen werd de familie ingelicht en rond half 6 stonden de opa’s en oma’s in de kamer.
18:00
Inmiddels was ik al twee keer zelfstandig naar de wc gegaan, had ik zo honger en kreeg ik heerlijk wat eten. Werden we daarna naar de zaal gebracht waar ik uiteindelijk de nacht alleen met onze dochter zou doorbrengen.
Werd ik heel lief verzorgd door de zusters, kwam de dokter nog langs die ons had geholpen om zwanger te geraken. Verbaasde ik mezelf hoe weinig pijn ik voelde en het geloven dat het mijn dochter is die in het bedje naast mij ligt is nog zo bizar, zo apart dat ik echt even nodig had om te landen.
Hadden de opa’s al de kleine meid al bekeken en in discussie geweest op wie ze leek, vriendlief was toch wel de conclusie en ik moet het bevestigingen. Het mondje, de zwarte donkere haren en het slanke lange lichaam was nu eenmaal vriendlief.
Wij hebben een dochter gekregen, een heel klein poppetje die vanaf nu ons leven zal veranderen. Het was een bevalling zoals moeder natuur het had bedoeld, zonder pijnbestrijding en toeters en bellen. Plus nog eens super snel, aangezien ze 12 tot 24 uur aanhouden in het ziekenhuis.
Dit was het bevallingsverhaal, een verhaal zonder foto’s omdat die heel persoonlijk zijn. Binnen kort zal ik ook nog een blogje weiden aan onze kraamweek, de week die ik eigenlijk niet zo zag zitten in het begin. Maar waar ik juist nu heel tevreden op terugkijk.
Van harte gefeliciteerd met jullie kleine wonder. Geniet van elk moment. Het gaat allemaal zo snel.
Wat fijn dat het zo'n snelle bevalling was. Ik twijfelde toch wel even om het te gaan lezen…. bijna 30 wkn zwanger, maar hier teken ik voor
Goed dat je je bevalling als mooi hebt ervaren, het klinkt ook best goed zo.
Ik hoop dat jullie nog lekker rustig aan doen met z'n drietjes. Wij hebben nauwelijks kraambezoek gedaan (alleen directe familie en beste vrienden) tot aan de uitgerekende datum. Dat was superfijn, om een ritme te vinden met z'n drietjes en P te leren kennen zonder de (goedbedoelde) adviezen van anderen.
Een fijne bevalling zo te lezen. Een mooi moment is dit he, een moment die je over 50 jaar nog zal koesteren. Wel verrassend dat je erover schrijft, had ik niet gedacht. Maar stiekem vind ik het wel erg leuk.
Ik vond het wel een mooie manier om alles even op een rijtje te krijgen, hoe het geweest is.
Hier komen wel wat mensen langs, maar voor nu is wel fijn want vriendlief is ook nog vrij. Daarna zien we wel weer hoe alles loopt!
Ik heb het voor de bevalling ook van iemand gelezen, maar als je eenmaal zelf aan de beurt bent vergeet je alles wat je gelezen hebt. En onderga je het gewoon.