Het was donderdag ochtend en terwijl ik snel mijn tas pakte met een lekkere lunch, wat water en mijn ontbijt fietste ik naar de trein. Op weg naar een treinreis die anderhalf uur zou duren om in Zwolle te komen. Zoals de laatste jaren ga ik elke jaar met de zelfde vriendin. Vorig jaar toen liep ik nog waggelend rond te kijken en dit jaar was het een echt me-time momentje.
Nog niet zo lang geleden zij manlief opeens “kunnen we niet minder plastic gebruiken.” Ik keek zo verbaast en tegelijkertijd zo vrolijk dat ik dacht, die stemming moeten wij even erin houden en juist nu wat mee gaan doen! Want hey, zo vaak zegt hij niet zulke dingen. Nu hebben wij nog altijd plastic bewaar bakjes in de keuken en ook als broodtrommel, elke keer als de vaatwasser wordt leeg geruimd sta je ook nog eens de helft van de vaat af te drogen.
Terwijl ik het pakketje open maak zie ik de broek liggen, rustig trek ik hem aan en weer zit het niet. Mijn lichaam is veranderd en daardoor zijn broeken gewoon echt niks meer. Ze zitten niet lekker, passen niet of zijn juist op de gekste plekken veel te ruim… Nee ik besloot dan toch maar eens voor wat jurkjes te gaan en zo bestelde ik de afgelopen week ene paar jurkjes.
Elke keer als ik nu naar mijn plekje kijk word ik zo vrolijk van mijn nieuwe plant en theepot waar de garen in zit voor mijn vestje. De afgelopen weken heb ik vooral in de vrije uurtjes gebreid en is het borduren steeds meer op de achtergrond geraakt, nu dat het moestuinseizoen ook weer begint zal het enkel nog maar minder worden. Handwerken is hier toch iets meer voor de winter.
Wat was het heerlijk, de zon die scheen en de lucht die zo blauw was! Een mooie dag voor de moestuin en daar ging ik dan met veel plezier naar toe om wat werk te verrichten. Ik had het idee dat de tuin al weer vol zou staan met onkruid, maar gelukkig was het nog altijd netjes en helaas ook een klein beetje prutterig.
Het is bijna al weer negen maanden dat ik mijn kleine meisje heb gekregen, sinds dien heb ik een Implanon geprobeerd en die ervaring kon je hier lezen. Mijn ervaring was niet zo positief aangezien ik alle bekende spotbloedingen bleef houden, zo ging hij er uit begin oktober. Toen toen kreeg ik een pil mee maar die ligt nog altijd in de kast, onaangebroken.
Het is koud, opeens is de winter te voelen als ik enkel maar bij het raam naar buiten kijk. De wereld lijkt bevroren en buiten is het stil, ons meisje is aan het jengelen en lijkt te snakken naar een fijne wandeling. De dikke jassen, handschoenen en mutsen worden uit de kast getrokken. We gaan wandelen, even de kou in even een frisse neus halen.
Wij zijn inmiddels twee weken verder toen ik vertelde dat ik een weekje veganistisch zou gaan eten, alles zou ik bij houden om zo een prachtig overzicht te krijgen of ik alle voedingstoffen binnen kreeg die een mens minimaal nodig heeft. Hoe is deze wandeling gegaan en kreeg ik alles binnen?
Wat heeft het even geduurd dit jaar tot ik de eerste kruisjes weer aan een groot borduurwerk zette, ik kon het geduld niet opbrengen en het donkere werk 12 dancing princesses trok mijn aandacht niet. Toen bedacht ik opeens dat ik nog een heel mooi borduurwerk aan het maken was met fijne kleuren, zo die werd opgezocht en toen was ik mijn patroon kwijt…
Het is de laatste maanden eigenlijk wel stil omtrent recepten hier op de blog, nu zijn deze berichten ook altijd het minst goed gelezen dat moet ik meteen even toegeven. Maar echt lekker bezig zijn in de keuken was er even niet zo bij, plus eten fotograferen in de winter is echt niet te doen.
